Zaburzenia nastroju

Mówiąc o zaburzeniach nastroju, można mieć na myśli:

• manię,

• depresję,

• zaburzenia afektywne dwubiegunowe.

W procesie leczenia tych zaburzeń kluczowa jest stała współpraca z psychoterapeutą, świadomość przebiegu choroby oraz wiedza o metodach leczenia. Psychoterapia skupia się na nauce identyfikowania wczesnych objawów nawrotów zaburzeń i umiejętności radzenia sobie z nimi i im zapobiegania.

Objawy depresji

Wiele mówi się o depresji, ponieważ zmaga się z nią coraz więcej ludzi, niezależnie od płci, wieku i innych czynników. U podłoża depresji leżą czynniki biologiczne i psychospołeczne. Depresja powoduje znaczny spadek jakości życia pacjenta zarówno w sferze psychicznej, jak i społecznej oraz zawodowej. Pacjent odczuwa: przygnębienie, obojętność, brak sił. Epizody depresyjne charakteryzuje: słaba jakość snu, bezsenność, brak apetytu, spadek libido, wycofanie, poczucie beznadziei, poczucie winy, apatię, niepokój, cierpienie. Chory izoluje się. Osoby w stanach depresyjnych mogą doświadczać: spowolnienia psychoruchowego i zaburzeń psychomotorycznych.

Co to jest mania?

Mania nie jest przeciwieństwem depresji, jak się powszechnie uważa, a rodzaj zaburzenia o innym, nasileniu niż depresja. Pacjent w stanie maniakalnym również jest nieszczęśliwy. Zwykle objawy epizodów maniakalnych obejmują: rozdrażnienie, gniew, niepokój, pobudzenie, nadmiar energii, który nie wiadomo, jak wykorzystać. Osoba w stanie maniakalnym jest kłótliwa, arogancka, dominująca i chce sobie wszystko i wszystkich wokół podporządkować. Epizody maniakalne charakteryzują się: zmniejszoną potrzebą snu, wzmożoną aktywnością społeczną, seksualną, ruchową, utratą zahamowań, skłonnością do zachowań ryzykownych, lekkomyślnych i impulsywnych, nadmierną gadatliwością i skoncentrowaniu na sobie.

Na czym polega zaburzenie afektywne dwubiegunowe?

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe często nazywane jest także depresją maniakalną. Termin ten określa huśtawki nastroju, wynikające z zaburzenia psychicznego. Takie wahania mogą być krótkotrwałe lub nie mijać przez dni ani tygodnie. Nie przypominają zwykłych zmian humoru – oscylują między przygnębieniem, poczuciem beznadziei, depresją, a stanami euforycznymi, pobudzeniem, naładowaniem energią. Powtarzające się zmiany nastroju o takim charakterze i natężeniu wpływają, oczywiście, na życie codzienne pacjenta i jego bliskich. Pomiędzy okresami depresji i mani zdarzają się też stany stabilnego dobrego samopoczucia, ale niepewność, strach o nawroty incydentów z obu biegunów również ma swoje konsekwencje, dlatego warto podjąć terapię jak najszybciej, by nie tylko nauczyć się rozpoznawać początki wystąpienia epizodów maniakalnych lub depresyjnych, ale także sobie z nimi radzić i ograniczyć ich wpływ na życie swoje i swoich bliskich.